SCHUNCK-succesverhaal: Simone Simons

Epica is een symfonische metalband van formaat. Wereldwijd heeft de Limburgse band honderdduizenden fans, succesvolle tournees door Noord- en Zuid-Amerika, Europa en Azië, meer dan twee miljoen Facebook-volgers en tientallen miljoenen views op YouTube. Epica’s albums pieken hoog in de hitlijsten van de VS, Duitsland, Frankrijk, Spanje, België en Nederland. De acht studio-albums die tot op heden zijn verschenen gingen samen al meer dan een miljoen keer over de toonbank.

Vertrouwen in haar stemgeluid

Dit jaar bestaat de band twintig jaar, en in de afgelopen twee decennia is er veel gebeurd: van wereldtours en internationale verhuizingen tot geboortes en pandemieën. Om stil te staan bij dat alles komt Simone even terug naar haar roots. Want waar het allemaal begon is SCHUNCK Muziek & Dans Hoensbroek, destijds beter bekend als de muziekschool op de Buttingstraat. Simone, zelf geboren (1985) en getogen in Hoensbroek, kwam hier als kind allereerst over de vloer voor dwarsfluit, maar die carrière duurde niet lang. Op haar dertiende veranderde ze van aanpak: ze ging op zangles, en dat veranderde alles. “Ik kreeg les van Jacqueline Fijnaut, dat klikte heel goed. En dat maakt alle verschil, als je een klik hebt met je docent krijg je vanzelf meer plezier in het vak.” De zanglessen waren een succes en Simone kreeg steeds meer vertrouwen in haar eigen stemgeluid.

Atheneum versus muziek

Vanaf haar zestiende kreeg Simone les van Jan Gooren, nog steeds op de muziekschool in Hoensbroek. Intussen werd ze fan van de band After Forever, en leerde ze diens gitarist Mark kennen via de chatsite van de groep. Ze raakten verliefd, en na een paar maanden vroeg hij haar of ze misschien interesse had om zangeres te worden in zijn nieuwe band? Simone, destijds druk met de neus in de boeken op het Atheneum, wees het aanbod af. Epica, destijds nog Sahara Dust genaamd, begon de repetities met een andere zangeres. Niet al te veel later werd ze wederom benaderd: de huidige zangeres was geen match met de rest, of Simone echt niet wilde? Ze besloot er alsnog voor te gaan, onder het credo ‘we zien wel waar het schip strandt’.

Duiveltje

Ondanks de drukte die het leven op school in combinatie met een al snel succesvolle band teweeg bracht, bleef ze nog zo’n vijf jaar in de leer bij Jan. Simone: “Epica had in de beginjaren nog niet zoveel shows, dus dat was nog goed te combineren. Ik heb op een gegeven moment wel moeten kiezen tussen doorgaan met de band, of school afmaken: het combineren ging echt niet meer. Het was een gewaagde stap, maar ik koos voor de muziek. Gelukkig heeft dat goed uitgepakt – ik geloof dan ook echt dat je moet vertrouwen op je onderbuikgevoel.” Jan vult aan:

In die eerste jaren was het nog geen vetpot, al Simone’s zakgeld ging op aan opnameapparatuur. Pas na een paar jaar werd het een fulltime baan. Op haar 21e verhuisde ze naar Aken en kwam ook aan de lessen bij Jan een einde.

Ombra mai fu

Aan haar tijd op de Hoensbroekse muziekschool heeft Simone warme herinneringen: “Ik ben hier echt opgebloeid van een verlegen meisje tot een ervaren zangeres. Als tiener ben je heel beïnvloedbaar, docenten maken tijdens zo’n opleiding veel indruk. Al gaf mijn muzieklerares op de basisschool, Yvette Richardson, mij het eerste spreekwoordelijke positieve zetje in de rug. Bij de audities voor de rol van Marylin Monroe voor basischoolmusical, zei ze tegen mij dat ik een mooie stem heb en er zeker iets mee moet doen. Als iemand tegen wie je opkijkt, zoals Yvette en later ook Jan en Jaqueline, zegt dat je er mee door moet gaan, dan neem je dat serieus.”

Een van haar favoriete klassieke nummers die ze tijdens de zanglessen met Jan oefende was ‘Ombra mai fu’ van Handel. “Uitgerekend dit nummer hebben we uiteindelijk, jaren later, als Epica omgezet naar metal en uitgevoerd op een festival in Hongarije. Het nummer staat nu op ons live-album The Classical Conspiracy. Als je me dat vroeger had verteld, had ik je nooit geloofd”, lacht Simone.

poppodium 013

Iets anders dat ze zich nog goed kan herinneren is het eerste optreden met het koor. “Ik vond het heerlijk om in het koor te zingen, de manier waarop alle stemmen samensmelten en die harmonieën vormden, prachtig. Bij ons eerste optreden moest ik in de pauze weg, ik moest door naar Tilburg: we stonden die dag in poppodium 013 met onze eerste Epica show. Dat was voor 800 man, op 15 december 2003. Dat zal ik nooit vergeten.” De cirkel is dit jaar rond, want om het twintigjarige bestaan van Epica in stijl te vieren gaan ze in september terug naar de plek van dit eerste grote optreden. De jubileumshow in 013 zal werk van de laatste twintig jaar bevatten, maar ook veel muziek van het laatste album ‘Omega’.

Voor de tieners van nu die muzikale ambities hebben, heeft Simone advies: