Kennismaken met: Quinn Zeljak
Quinn Zeljak exposeerde vorige winter nog bij SCHUNCK in het kader van Dreaming Out Loud. Nu staat ze op dezelfde plek, maar dan als een van de genomineerden voor de Parkstad Limburg Prijs.
Wie haar (mini)tentoonstelling op de +1 van het Glaspaleis destijds heeft bezocht, zal het zich vast nog goed voor de geest kunnen halen: Quinns breisels en haakwerken trekken de aandacht. Dat komt zeker ook door haar bijzondere materiaalkeuze. “Ik studeerde in 2020 af aan de kunstacademie Maastricht, en werkte tot op dat moment veel met collages en papier. Ik merkte echter dat ik – getriggerd door de lockdown waar we ons op dat moment in bevonden – behoefte had aan iets bekends, iets wat houvast bood.” Zo kwam het dat ze zich na haar afstuderen waagde aan textiel als medium; haken en breien deed ze immers al sinds haar jeugd.
Waar ze bekendheid vergaarde met haar versies van clickbait-achtige advertenties, is haar thematiek inmiddels uitgebreid. “Maar”, zo zegt ze, “het blijven verbeeldingen van zaken die ik online tegenkom. Ik vind het contrast tussen het snelle en vluchtige van de onlinewereld en het hele tactiele van handwerk nou eenmaal erg interessant. Ik onderzoek daarmee vooral de relatie die we hebben met ons eigen lichaam. Opdringerige spamadvertenties, bijvoorbeeld voor afvalpillen of online dieettips, vind ik een intrigerende manier om dat in te bevragen. We worden dagelijks met zóveel producten geconfronteerd die de maakbaarheid van het lichaam aankaarten. Het impliceert dat je iets moet verbeteren, dat er altijd iets mis met je is. Ik heb die vervreemdende relatie waardoor we ons nooit helemaal verbonden voelen met onszelf altijd interessant gevonden. Dat komt nu tot uiting in mijn textielwerk.”
Zelf heeft Quinn ook de ervaring zich niet heel verbonden te voelen met haar lichaam, maar ook met de wereld om haar heen. “De wereld is heel ingewikkeld nu. Ik denk dat de gevoelens die ik onderzoek relevant zijn, en ook herkenbaar voor mensen. Daarnaast vind ik het leuk om met mijn werk het haken en breien weer onder de aandacht te brengen, want veel mensen hebben toch nog steeds ‘oma-associaties’ ermee. Ik probeer het op een luchtige manier in kunstcontext te brengen.”
Vanaf eind oktober is Quinn’s werk dus weer te bewonderen bij SCHUNCK. Hoewel het recenter en dus anders is, is het is nog steeds van textiel. Mocht ze de Parkstad Limburg Prijs winnen, dan weet ze dus wel wat ze met het prijzengeld gaat doen. “Ik wil mijn vaardigheden binnen de textielkunst uitbreiden, bijvoorbeeld met de hulp van breimachines, zodat ik meer verschillende soorten werk kan maken. Met het geld koop ik de tijd die ik nodig heb om daaraan te werken, en dat is erg welkom. Het maken van één werk duurt namelijk een paar weken.”
Bekijk Quinn aan het werk tijdens de Tentoonstelling over de Parkstad Limburg Prijs 2022