Kennismaken met: Floor Martens
Floor Martens is een van de genomineerden voor de Parkstad Limburg Prijs. Met haar 24 lentes is ze een van de jongsten van de genomineerden, maar dat maakt haar niet minder ambitieus.
Bij Floor haar werk gaat het opvallend vaak om mens, dier en de relatie daartussen. Haar fascinatie hiervoor begon een aantal jaar geleden, in haar tijd op de Maastricht Academy of Fine Arts and Design, toen ze een dood konijntje voor de deur van haar ouderlijk huis vond. Ze besloot het te gebruiken voor haar werk. “Dat was het startpunt van mijn verkenning. Ik begon na te denken over materiaal dat dichtbij jezelf staat: wat gebeurt ermee zodra je het gaat gebruiken in je kunst? Wanneer is het geen dier meer, maar materiaal?”
In haar werk verwerkt ze transformatieprocessen bij levende wezens, maar ze zoekt ook vaak het contrast op. Vrouw/man, mens/dier of leven en dood. Daarbij gebruikt ze geregeld eigen ervaringen, zoals haar dagboek, en persoonlijke thema’s als liefde, verdriet en verlies. “Mijn werk is eerlijk, persoonlijk en herkenbaar – het kan als een omarming voelen. Dat hoop ik in ieder geval over te brengen”, vertelt Floor.
Na het eerste deel van haar leven te hebben doorgebracht in Reuver, woont ze nu al enige tijd in Maastricht. Al snel na haar afstuderen in 2019 (Fine Arts) werd ze uitgenodigd voor twee groepstentoonstellingen. Kort daarop werd haar werk bekroond met het Limburg Beeldende Kunst Stipendium, een initiatief van de provincie. Als resultaat hiervan volgde ze een residentie aan de Jan van Eyck academie eind 2020, en exposeerde ze in 2021 in The Studio van het Bonnefantenmuseum.
In haar woning in Maastricht heeft ze een atelier, maar dat ziet ze eigenlijk meer als testruimte voor een tentoonstelling, en als opslag voor haar materiaal. Haar echte atelier is buiten. Want daar is nog een wereld te ontginnen. “Er komen meer ideeën in me op dan dat ik tijd en geld heb. Ik wil nog zoveel doen! Vooral met oude ambachten wil ik graag aan de slag; ik vind het interessant om de vertraging op te zoeken. Mensen lijken bijvoorbeeld te vergeten dat vlees dat in de supermarkt ligt, ook ooit geslacht is. Er is nu te veel afstand tot zulke processen, weinig mensen staan nog stil bij hoe dingen tot stand komen. Daarom hou ik ook van analoge fotografie, het chemische proces van het ontstaan van de foto vind ik prachtig.”
Mocht ze de Parkstad Limburg Prijs winnen, dan weet ze wel waar de prijs naartoe gaat. “Hopelijk kan ik dat investeren in het maken van meer boeken. Ik heb er al een paar op mijn naam staan, en hoop dat er nog veel bij komen. Het heeft een duidelijk begin en een eind, ideaal om een proces in vast te leggen.”
De tentoonstelling van de Parkstad Limburg Prijs genomineerden bezoek je vanaf 30 oktober.
Bekijk Floor aan het werk tijdens de Tentoonstelling over de Parkstad Limburg Prijs 2022